Οι ιδέες...

Μπορείτε να αντισταθείτε στην εισβολή των στρατών, αλλά είναι αδύνατο να αντισταθείτε στην εισβολή των ιδεών...

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Μαραθώνιος Παραμυθιού - 4/1/2014


Ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας - Ομάδα Γιαννιτσών και ο Ποντιακός Σύλλογος "Οι Τραγουδάνοι του Πόντου" σε συνεργασία με τη ΔΗΚΕΠΑΠ, στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Χριστουγεννιάτικου Χωριού υπό την αιγίδα του Δήμου Πέλλας,

δ  ι  ο  ρ  γ  α  ν  ώ  ν  ο  υ  ν

Μαραθώνιο Παραμυθιού το Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2013, από τις 16.00 μμ. ως τις 22.00 μμ, στο Πολύκεντρο Γιαννιτσών (Παλιό Νοσοκομείο). 

Καλούμε μικρούς και μεγάλους να ντύσουν με την παρουσία τους το παραμυθικό δρώμενο.

Στις έξι ώρες του  μαραθώνιου  θα γίνουν αφηγήσεις παραμυθιών με μουσικό απόηχο φαντασίας, θα υπάρχουν εδέσματα να κεραστούν μικροί και μεγάλοι. 

Επίσης, στον συγκεκριμένο χώρο θα γίνει συλλογή από παραμύθια. 
Οι  μικροί μας φίλοι μπορούν, μέσα στο πνεύμα αλληλεγγύης και αλληλοπροσφοράς, να προσφέρουν τα παραμύθια τους που βρίσκονται σε καλή κατάσταση, με σκοπό να προωθηθούν  σε Φορείς που επιτελούν Κοινωνικό Έργο στην περιοχή μας και συμπαραστέκονται σε οικογένειες που έχουν ανάγκη.
https://mail.google.com/mail/u/0/images/cleardot.gif


Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Μαραθώνιος Παραμυθιού - Τρέχουμε ψιθυρίΖοντας Παραμύθια




Ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας - Ομάδα Γιαννιτσών και ο Ποντιακός Σύλλογος "Οι Τραγουδάνοι του Πόντου", στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Χριστουγεννιάτικου Χωριού υπό την αιγίδα του Δήμου Πέλλας,

_________________δ ι ο ρ γ α ν ώ ν ο υ ν_________________

Μαραθώνιο Παραμυθιού το Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2013, από τις 16.00 μμ. ως τις 22.00 μμ, στο Πολύκεντρο Γιαννιτσών (Παλιό Νοσοκομείο). 

Καλούμε όποιον επιθυμεί να λάβει μέρος, με δικό του παραμύθι ή ως αφηγητής κάποιου κλασικού παραμυθιού, να δηλώσει συμμετοχή στους φορείς που διοργανώνουν το Μαραθώνιο.

e-mail επικοινωνίας: sfvpellas@gmail.com


Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Της Ψυχής και της Αγάπης... Ευδοκία Σταυρακούκα

Εδώ και μήνες, ίσως και ένα με δύο χρόνια, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις προλογίζονται με τοποθετήσεις που αντιπαραθέτουν την Οικονομική Κρίση με τον Πολιτισμό. Εστιάζουμε συνήθως στο ότι ενώ μας πλήττει επίμονα η κρίση, εμείς απαντάμε με καλλιτεχνίες και δηλώνουμε δυναμικό παρόν μέσω της Δημιουργίας.
Το βιβλίο που παρουσιάσαμε την Κυριακή 24-11-2013, στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου Γιαννιτσών, «Της Ψυχής και της Αγάπης… με το βλέμμα στον ρομαντισμό» της Ευδοκίας Σταυρακούκα αφορά  μία ποιητική συλλογή γραμμένη σε ώρες μοναχικότητας, όπου τα μόνα νομίσματα στην τσέπη του συγγραφέα είναι τα συναισθήματα και οι μνήμες του.
Η Ευδοκία έχει έναν τρόπο παιδικό, απλό και άμεσο με τον οποίο αγγίζει τις αλήθειες της Ζωής. Μας έλειψε αυτή η απλότητα! Τα τελευταία χρόνια μία πολυπλοκή ζωγραφίζει λαβυρίνθους στη ζωή μας. Ξεχάσαμε πως ο πιο μεγάλος Φιλόσοφος, ο πιο μεγάλος Ποιητής, ο πιο μεγάλος Ζωγράφος είναι το Παιδί. Το Παιδί μέσα μας. Αγκιστρωθήκαμε από την Ενηλικίωση και μπλέξαμε με πολύπλοκες εξισώσεις αλήθειας, χάνοντας εν τέλει τα απλά και τα αυτονόητα, τα λιτά και απέριττα. Αυτά, που αβίαστα δομούν την ομορφιά της Ζωής και της ύπαρξης. Εκεί μας επιστρέφει η Ευδοκία. Στα χρόνια της αθωότητας.
Λίγα λόγια για την Ευδοκία:

Γεννήθηκε στα Γιαννιτσά από γονείς πρόσφυγες από τη Στράτζα της Ανατολικής Θράκης. Το δημοτικό και το γυμνάσιο τα τελείωσε στα Γιαννιτσά. Μετά από τις σπουδές της στη Νομική Θεσσαλονίκης, εργάστηκε στις Νομαρχίες Τρικάλων, Πέλλης και Πιερίας επί 27 χρόνια. Όταν επέστρεψε στα Γιαννιτσά, για λίγο διάστημα ήταν στο Δ.Σ. της λαογραφικής εταιρίας «Φίλιππος» Γιαννιτσών, όπου δημοσίευε τα ήθη και έθιμα της Στράτζας. Εκδόθηκαν δύο βιβλία με αυτές τις παραδόσεις το 2000 και το 2008. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, ιδιαίτερα όταν δούλευε στην Κατερίνη, συμμετέχοντας σε πολλές εκθέσεις του Συλλόγου Καλλιτεχνών. Επίσης, συνεργάστηκε με εφημερίδες δημοσιεύοντας άρθρα της με θέμα την «Ιστορία της Ζωγραφικής», διάφορα ποιήματα και τις παραδόσεις της Στράντζας. Με ανάλογη ομιλία συμμετείχε στο 7ο Συνέδριο Μικρασιατών Ποντίων και θρακών στη Θεσσαλονίκη, το 2002.

Όμως, το καλύτερο βιογραφικό είναι το εισαγωγικό της σημείωμα με το οποίο προλογίζει τον αναγνώστη στο βιβλίο της. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα:
 
«Μάζεψα λοιπόν, όλους αυτούς τους στίχους
-καρπούς της ψυχής μου-
που είναι απλοί, αληθινοί και ρομαντικοί
για να τους μοιραστώ με όλους αυτούς
που αφουγκράζονται

τους ψίθυρους της ψυχής.
----------------------------------------------------------

Κεντρικός Ομιλητής: ο Μηνάς Γρηγοριάδης, Δικηγόρος
Απαγγελίες Ποιημάτων: Μόιρα Τριανταφύλλου, Δασκάλα
Μουσική Επένδυση: Δημήτρης Λιτοβολής, Τάσος Μαχαιρίδης
Συντονισμός Εκδήλωσης: Κάκια Παυλίδου

Τους ευχαριστούμε όλους για την πολύτιμη συνεργασία τους.








Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

"Της Ψυχής και της Αγάπης..." παρουσίαση ποιητικής ανθολογίας της Ευδοκίας Σταυρακούκα



Ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου N. Πέλλας και η Ευδοκία Σταυρακούκα σας προσκαλούν στην παρουσίαση της ποιητικής ανθολογίας  «Της Ψυχής και της Αγάπης… - με το βλέμμα στον ρομαντισμό» που θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου Γιαννιτσών, την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013, ώρα 18.00.

Κεντρικός Εισηγητής ο Δικηγόρος Μηνάς Γρηγοριάδης
Απαγγελίες Ποιημάτων: Μόιρα Τριανταφύλλου
Μουσική Επένδυση Απαγγελιών: Λιτοβολής Δημήτρης και Τάσος Μαχαιρίδης

Με τη χροιά της Ποιήτριας:


...ποιητήν πάντα στοχάζεσθαι
ψυχαγωγίας ού διδασκαλίας...
Στράβων (γνώμη Ερατοσθένους) 1,15

...Κάνε τον πόνο σου άρπα
και δρόσισε τα χείλη
στα χείλη της πληγής σου...
Κ. Καρυωτάκης

...έρωτα ... ός εν μαλακές παρειές...
Σοφοκλής

Είναι πολλά τα χρόνια που γράφω στίχους.
Δίστιχα, τετράστιχα, πολύστιχα.
Οι λέξεις ξεπηδούσαν στο μυαλό μου ξαφνικά χωρίς να τις καλέσω.
Μόνο που θέλαν μοναξιά και βάθαιμα.
Γιατί μόνο άμα κυττάξει κάποιος μέσα του βαθειά ανακαλύπτει τον αληθινό του εαυτό. Xωρίς ψιμιθιές.
Και τότε τα συναισθήματά του είναι αληθινά.
Και οι λέξεις που φτάνουν στα χείλη του είναι κι αυτές αληθινές.
Και καθώς είμαι μοναχικό άτομο έζησα τέτοιες στιγμές.
Και τα συναισθήματά μου αγάπη, πόνος, αγωνία, αναζήτηση ήρθαν στα χείλη μου σε στίχους
λίγους ή πολλούς, αυθόρμητα.
Μάζεψα λοιπόν, όλους αυτούς τους στίχους, -καρπούς της ψυχής μου- που είναι απλοί, αληθινοί και ρομαντικοί για να τους μοιραστώ με όλους αυτούς που αφουγκράζονται τους ψίθυρους της ψυχής.

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

Ε Κ Λ Ο Γ Ε Σ Συλλόγου Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας



Ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας, λόγω της αποχώρησης ενός μέλους από το Δ.Σ. όρισε νέες ΕΚΛΟΓΕΣ για ανάδειξη νέου Δ.Σ., ως ορίζει το καταστατικό του Συλλόγου, 
στην Κυριακή στις 10 Νοεμβρίου 2013, στις 11.00 π.μ. στο Κέντρο Πληροφόρησης Νέων Γιαννιτσών.

Όποιος ενδιαφέρεται να δηλώσει συμμετοχή μπορεί από σήμερα ως την ημέρα των εκλογών να καταθέσει ενυπόγραφη την υποψηφιότητά του.

Για διευκρινήσεις επικοινωνήστε άμεσα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με το Σύλλογο Φίλων Βιβλίου:

sfvpellas@gmail.com

Α Ν Α Β Ο Λ Η βιβλιοπαρουσίασης


    
Ενημερώνουμε πως η προγραμματισμένη για ΣΗΜΕΡΑ, 2-11-2013, στο Κέντρο Πληροφόρησης Νέων Γιαννιτσών, εκδήλωση του Συλλόγου Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας της παρουσίασης των δύο τελευταίων παραμυθιών της Κωνσταντινίδου Τριανταφυλλιάς "Ο Αμούρ στον αστερισμό του λύκου" και "Ο Ρήγας και η Ροζαλία" 

Α Ν Α Β Α Λ Λ Ε Τ Α Ι 

για το Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013, και ώρα 18.00, 
στον ίδιο χώρο...

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Προκήρυξη Μαθητικού Διαγωνισμού Ποίησης






Ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας προκηρύσσει Μαθητικό Διαγωνισμό Ποίησης για μαθητές Λυκείου, ο οποίος θα τους δώσει την ευκαιρία να ψάξουν περισσότερο τον εσωτερικό, φανταστικό τους κόσμο και να διευρύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες.

Το θέμα είναι ελεύθερο. Οι μαθητές μπορούν να συμμετάσχουν με ένα έως τρία ποιήματά τους. Τα ποιήματα θα αποσταλούν στον Σύλλογο Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στη διεύθυνση: sfvpellas@gmail.com.


Η προθεσμία συμμετοχής είναι ως 30 Μαΐου 2014. Καλούμε τους Εκπαιδευτικούς να ενισχύσουν την προσπάθειά μας και να προωθήσουν το Διαγωνισμό που καλλιεργεί τη διάθεση Δημιουργικότητας των μαθητών. Επίσης, να βοηθήσουν στην συλλογή και αποστολή των ποιημάτων στο Σύλλογο Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας. Πρότασή μας είναι τα ποιήματα να γραφτούν στο σχολείο πιστοποιώντας την γνήσια υπογραφή της ευαισθησίας και του προβληματισμού του ίδιου του Μαθητή.

Για παραπάνω πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας στην ηλεκτρονική διεύθυνση του Συλλόγου μας ή με τα μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου.



Με εκτίμηση το Δ.Σ. του Σ.Φ.Β.

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Βιβλιοπαρουσίαση: η ΑΠΟΔΡΑΣΗ της Παναγιώτας Αθανασιάδου




Ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας, την Παρασκευή 18 Οκτωβρίου  και ώρα 18.00 στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου Γιαννιτσών,

π α ρ ο υ σ ι ά ζ ε ι  


το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Παναγιώτας Αθανασιάδου «Η Απόδραση».
Το βιβλίο καταγράφει  πολυπληθείς αναγνώσεις μέσω της  δημοτικής βιβλιοθήκης της πόλης μας και η θεματολογία του αναφέρεται στο δύσβατο οδοιπορικό των μεταναστών στη Γερμανία, μέσα από τη βιωματική οπτική της συγγραφέως.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν η Παπαδοπούλου Ελένη και η Ατσιάρα Αθανασία.
Απαγγελίες αποσπασμάτων: Βούλα Αργυράκη και Σιούτης Θωμάς

Ευχαριστούμε από καρδιάς την Χορωδία του Συλλόγου «Οι Τραγουδάνοι του Πόντου» που αποδέχθηκε την πρόσκλησή μας για συνεργασία και θα πλαισιώσει μουσικά την εκδήλωση.



Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Δυτικά της Εδέμ - Γ. Σαμαρτζίδης - 3ο Βραβείο Βαφοπούλειο

Στις 23 Απριλίου 2013 ο Σύλλογος «Φίλοι του Βαφοπούλειου Πνευματικού Κέντρου Δήμου Θεσσαλονίκης» απένειμε το Τρίτο Βραβείο του Διαγωνισμού Ποίησης για την επέτειο των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης )(1912-2012) στον Γ. Σαμαρτζίδη από τη Σκύδρα του Ν. Πέλλας για το Ποίημά του με τίτλο «Δυτικά της Εδέμ».



ΔΥΤΙΚΑ  ΤΗΣ ΕΔΕΜ


                                Σε μια αλάνα στρωματσάδα

                                κοιμηθήκανε τα βράδυα..

                                Δίχως φιλιά και χάδια.

                                Τότε στον μεγάλο σεισμό.

                                Μόνιασαν μονομιάς οι γειτόνησες

                                που δεν  ήταν κακούργες ,δολοφόνησες.

                                Τότε στη δυτική Θεσσαλονίκη..

                                Στη βαρυχειμωνιά το χιόνι ένα μέτρο.

                                Είχαμε,θυμάμαι ,γείτονα τον τυφλό Πέτρο.

                                Τότε στον Εύοσμο,στη Θεσσαλονίκη.

                                Δεν είχε στάλα  νερό,ούτε απάγωτη βρύση.

                                Η τουλούμπα της κυρά -Ελυσώς ,έδινε  λύση.

                                Εκεί στις φτωχογειτονιές με τις λάσπες.

                                Στις τρείς γέφυρες στον Δενροπόταμο

                                περνούσε από κάτω ένα βρωμοπόταμο.

                                Εκεί στη δυτική Θεσσαλονίκη. 

                                Τα Καλοκαίρια κουνούπια και ευωδίες,

                                με ανοχή των αρμόδιων, τις ευλογίες.

                                Σε αυτή τη γωνιά της Συμπρωτεύουσας.

                                Δυο δρόμους  παρακάτω υπήρχε εκκοκιστήριο.

                                Yπήρχαν κάποιοι εργάτες ,είχαν συλλαλητήριο.

                                Τότε στην Δυτική ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ.

                                Εκεί δυτικά  της Εδέμ.-



                                          Ποίηση ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΜΑΡΤΖΙΔΗ

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Έργα Μαθητών (κείμενα, ζωγραφιές, φωτογραφίες, κολάζ, συνεντεύξεις) με αφορμή το Έργο του Μπρεχτ


ΕΡΓΑ ΜΑΘΗΤΩΝ που δημιουργήθηκαν στα πλαίσια συνεργασίας του Συλλόγου Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας με σχολεία Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης της Περιοχής  μας με θέμα:
«Δημιουργούμε εμπνευσμένοι από το Έργο του Μπρεχτ»


Στις Παρουσιάσεις που ακολουθούν είναι μοιρασμένα τα Έργα, ζωγραφιές, φωτογραφίες, κολάζ, συνεντεύξεις των μαθητών.



Στη συνέχεια παρουσιάζονται μερικά από τα κείμενα των μαθητών, ενώ όλες οι Ζωγραφιές και Φωτογραφίες παρουσιάζονται στο αρχείο του Power Point που ακολουθεί.


Συγγραφική Ομάδα 3ου ΓΕΛ Γιαννιτσών (Σχολ. Έτος 2012-13)
Υπεύθυνος καθηγητής: Χατζημωυσιάδης Παναγιώτης-ΠΕ02

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»
Παναγιώτα Γκικούδη 3ο ΓΕΛ Γιαννιτσών
«Τι θα γινόταν μαμά αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι; Δεν θα ήταν καλύτεροι;» Ρώτησε η μικρή, επηρεασμένη από το κείμενο που τους διάβασε η δασκάλα την προηγούμενη μέρα στο σχολείο. Η Κατερίνα δεν απάντησε, μονάχα κοίταξε τα γεμάτα απορία μάτια της κόρης της. Το σκέφτηκε για λίγο και παραξενεύτηκε όταν έπιασε τον εαυτό της να ψάχνει για την κατάλληλη απάντηση. Συνήθως οι ερωτήσεις που έκανε η Μαίρη ήταν απλές, καθημερινές και χωρίς να κρύβουν κάτι βαθύτερο πίσω από τις λέξεις. Η Κατερίνα απαντούσε χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτή όμως η ερώτηση την προβλημάτισε. Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, τότε ναι, θα ήταν πολύ καλύτεροι, σκέφτηκε. Καλύτεροι στο να εξαπατούν, καλύτεροι στο να προδίδουν και καλύτεροι στο να μειώνουν οτιδήποτε υπάρχει γύρω τους  μόνο και μόνο για να ανυψώσουν τον εαυτό τους. Ο συλλογισμός της σώπασε για μια στιγμή και μετά οι σκέψεις κύλησαν σαν ποτάμι.  Αν λοιπόν  αυτά τα πλάσματα είχαν λίγη από την ανθρώπινη φύση, τότε θα ήταν το ίδιο εγωιστές με τον άνθρωπο. Καταρχήν, θα είχαν αναπτύξει σχέσεις φιλίας με τα υπόλοιπα ψαράκια, μιας και όπως ο άνθρωπος θα ήταν κοινωνικοί και ανοιχτοί στις σχέσεις τους με τα άλλα πλάσματα του βυθού. Επίσης αν ήταν άνθρωποι θα είχαν και φωνή. Θα έδιναν εύκολα υποσχέσεις και όρκους μέσω των οποίων θα διαβεβαίωναν τα ψαράκια «φίλους» ότι δεν θα τα προδώσουν ποτέ , αλλά πάντα θα τα προστατεύουν από τα άλλα μεγάλα ψάρια και θα τα βοηθούν να βρουν την τροφή τους. Αυτό βέβαια μέχρι να γίνουν αυτά η τροφή των μεγάλων θηλαστικών που τώρα παρομοιάζουμε με τους ανθρώπους. Γιατί αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα ξεχνούσαν πολύ γρήγορα τις υποσχέσεις που έδωσαν και τα μεγάλα λόγια που κάποτε είπαν κι έτσι αν δεν έβρισκαν πουθενά αλλού τροφή τότε θα επιτίθεντο χωρίς δεύτερη σκέψη στους λεγόμενους «φίλους».  Η επίθεση βέβαια προς τα μικρότερα πλάσματα του βυθού -που σύμφωνα με τους διπρόσωπους καρχαρίες αποτελούσαν πιστούς συντρόφους- δεν θα ήταν το ίδιο. Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα είχαν και αυτοσυγκράτηση. Δεν θα επιτίθεντο κατευθείαν, αλλά πρώτα θα κατέστρωναν το σχέδιό τους και μετά θα ρίχνονταν στα άλλα ψάρια. Γιατί αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα ήταν δειλοί και πάντα διστακτικοί από φόβο μήπως χάσουν. Τέλος, όπως όλοι γνωρίζουμε οι καρχαρίες δεν τρώγονται μεταξύ τους. Στην περίπτωση όμως που θα έκρυβαν μέσα τους κάτι ανθρώπινο, ο βυθός θα γέμιζε με αίμα στην προσπάθειά τους να σκοτώσει ο ένας τον άλλον. Γιατί αν ήταν άνθρωποι θα ήθελαν να είναι πάντα καλύτεροι, πρώτοι σε όλα, οπότε και διατεθειμένοι να καταστρέψουν οτιδήποτε θα αμφισβητούσε την πλήρη εξουσία τους.  Φυσικά, οι επιπτώσεις δεν θα ήταν μόνο αυτές. Αν αυτά τα πλάσματα ήταν άνθρωποι , τότε ο βυθός δεν θα κινδύνευε μόνο από τα υπολείμματα των πετρελαιοφόρων ή από τα παρατημένα σκουπίδια στις παραλίες, θα κινδύνευε και από μια άλλου είδους μόλυνση. Μια μόλυνση που δεν φαίνεται και καθόλου δεν θα επηρέαζε το γαλάζιο χρώμα της θάλασσας. Αυτή είναι η μόλυνση του μίσους και της απληστίας. Βέβαια,  ίσως ακόμη και τότε η θάλασσα να έμοιαζε ήρεμη. Ίσως ακόμη να μας έδινε την ψευδαίσθηση της γαλήνης και της ειρήνης. Όλο αυτό όμως θα ήταν μια οφθαλμαπάτη .Μια οφθαλμαπάτη ίδια με αυτή που κρύβεται πίσω από τις «τέλειες» σχέσεις των ανθρώπων.
«Μαμά τι σκέφτεσαι τόση ώρα;» Η μελωδική φωνή της κόρης της διέκοψε την Κατερίνα από αυτές τις σκέψεις. Η μικρή ήταν ακόμη εκεί και περίμενε μια απάντηση. «Δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερο οι καρχαρίες να ήταν άνθρωποι, πάντως όλα για κάποιον λόγο έχουν γίνει έτσι, ώστε να μην υπάρχει καμία πιθανότητα οι άνθρωποι να γίνουν καρχαρίες ή οι καρχαρίες άνθρωποι». 




Καπουρτζούδη Χριστίνα – 3ο ΓΕΛ Γιαννιτσών
Μπορούσα ν’ ακούσω τον παλμό μου να χτυπά δυνατά μέχρι τα ακροδάχτυλά μου. Ένιωθα το αίμα μου να βράζει και να πάλλεται μέσα στις φλέβες μου γεμάτο αδρεναλίνη και φόβο. Δεν πρέπει να φοβάσαι, μου είχαν πει. Ο φόβος είναι σύμμαχός σου, ο φόβος είσαι εσύ.
Τα λόγια τους, μια υπενθύμιση του σκοπού μου, ακούγονταν εκκωφαντικά μέσα στο κεφάλι μου προκαλώντας πόνο στα μηνίγγια μου, σαν σφυρί πάνω σε πέτρα. Ήξερα πως αυτή η στιγμή κάποτε θα ερχόταν, άλλωστε προετοιμαζόμουν μια ζωή γι’ αυτή και την περίμενα με ανυπομονησία, με λαχτάρα. Γεννήθηκα γι’ αυτή τη στιγμή και εκπαιδεύτηκα να τη φέρω εις πέρας, να εκπληρώσω το σκοπό της ύπαρξής μου.
Παρόλα αυτά ένιωθα το σώμα μου άκαμπτο και αβέβαιο. Η ανάσα μου γινόταν όλο και πιο βαριά, πιο τραχιά, ένιωθα τον αέρα να αιχμαλωτίζεται στα πνευμόνια μου, να μη μου ήταν πλέον επαρκής. Ενστικτωδώς έσφιξα το πλαστικό τηλεχειριστήριο στην ιδρωμένη χούφτα μου και το κράτησα σφιχτά μέχρι που άσπρισαν οι αρθρώσεις μου.
Απλά θα πατήσεις το κουμπί, θυμάμαι να λένε. Δεν θα νιώσεις πόνο, δεν θα νιώσεις τίποτα. Απλά θα πατήσεις το κουμπί. Πάτα το και θα είσαι ελεύθερος, θα είσαι ευλογημένος.
Κλείνω τα μάτια μου και μπορώ να δω ξεκάθαρα τα όμορφα πρόσωπά τους πιο ζωντανά από ποτέ. Η αδερφή μου, με τα μακριά μαύρα μαλλιά της να κάθεται στα πόδια του γέρου πατέρα μας και να τραγουδά έναν γνώριμο σκοπό, να του χαμογελά και τα λακκάκια της να πετάγονται στα ροδοκόκκινά μάγουλα της. Δίπλα τους, η μητέρα μας, σκεπτική όπως πάντα κοιτά προς το μέρος μου και μου χαμογελά μελαγχολικά, με μια θλίψη να διαγράφεται στο πρόσωπό της.
Βλέπω και μία άλλη εικόνα τώρα. Τον ψηλό, μεγαλόσωμα άνδρα που μόνο η σκιά του έκανε τις τρίχες στο σβέρκο μου να σηκώνονται, να σέρνει τις αρβύλες του στο τραχύ, πέτρινο πάτωμα και να φτάνει πίσω μου κρατώντας ένα χρονόμετρο κι ένα ξεφτισμένο μαστίγιο στο χέρι. 20, 19, 18...στον μεταλλικό πάγκο μπροστά μου είναι αραδιασμένα όλα όσα χρειάζομαι. 17,16,15...τα καλώδια μοιάζουν οικεία στα χέρια μου. 14,13,12...κόκκινο με μπλε, κίτρινο με μαύρο. 11,10,9...τοποθετώ προσεκτικά τη πολύχρωμη μάζα από καλώδια στη ζώνη, ρυθμίζω τη μικρή οθόνη του μηχανισμού...8,7,6...ανοίγω το μηχανισμό και τον σταθεροποιώ στη ζώνη, δουλεύει. Ο άνδρας ακουμπά το βαρύ του χέρι στον ώμο μου, ένδειξη ότι έκανα καλή δουλεία. 5,4...φοράω τη ζώνη και πιάνω το οικείο πλαστικό τηλεχειριστήριο στο χέρι μου. Είμαι έτοιμος.
Ανοίγω τα μάτια μου, θολά ακόμα από την ονειροπόληση μου και δεν βλέπω πλέον την οικογένειά μου ή τον δάσκαλό μου αλλά φώτα και μαγαζιά και ανθρώπους να με προσπερνούν μάλλον απασχολημένοι με το να μιλούν στα κινητά τους ή μεταξύ τους, να χαζεύουν βιτρίνες ή να πίνουν αμέριμνοι τον καφέ τους διάσπαρτοι στον αχανή χώρο του πολυκαταστήματος. Απασχολημένοι με τις ζωές τους όταν εγώ πρόκειται να τις τερματίσω, ή μάλλον να τις αλλάξω, όπως μου είχαν πει χιλιάδες φορές.
Τα αυτιά μου βουίζουν, σαν τον ενοχλητικό ήχο μιας μέλισσας και οι τρίχες στο σβέρκο και στα χέρια μου έχουν σηκωθεί. Δεν υπάρχει γυρισμός πλέον, όσο κι αν διστάζω. Αυτός είμαι και αυτό πρέπει να κάνω. Είμαι η αρχή και το τέλος τους, πώς θα μπορούσα να πάω κόντρα στη φύση μου;
3,2,1..πάτησα το κουμπί.


Μαρία Κουρκουτίδου – 3ο ΓΕΛ Γιαννιτσών

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι
οι θάλασσες θα είχανε πολιτισμό
αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι
θα οδηγούνταν αμέσως στον εκσυγχρονισμό.

GPS, χάρτες και κινητά
για να βρίσκουν γρήγορα τα μεγάλα αφεντικά
πάρτι γέλια και ενθουσιασμός
για να μην είναι μεγάλος ο καημός.

Ένας κόσμος γεμάτος με χαρά
ψαράκια ευτυχισμένα σαν μικρά παιδιά
κάθε μέρα και μια όμορφη γιορτή
αλλά η κατάληξή τους δυστυχώς θα είναι τραγική.

Μικρά ψαράκια
αθώα στην ψυχή
θα οδηγούνταν σε στομάχια
για την αληθινή ζωή.

Δεν το ξέρουν και γλεντάνε
τρώνε πίνουν και μεθάνε
το μεγάλο ψάρι θα τρώει το μικρό
και η μάνα θα σκοτώνει γιο.

Ψαράκια σοφά και όμορφα
έξυπνα, χοντρά ή λιγνά
χαρίσματα άχρηστα για αυτήν τη ζωή
όταν οι φίλοι γίνονται ξαφνικά εχθροί.

Γιατροί, αξιωματικοί, πολιτικοί
θα σκότωναν για ένα κομμάτι ψωμί
ακόμα και τους φίλους, τα παιδιά τους
για να εκπληρώσουν τα τρελά όνειρά τους.



Ασημίνα Δομινάρη – 3ο ΓΕΛ Γιαννιτσών
«Καρχαρίας»

Παγκοσμιοποιημένη κοινωνία
και σύγχρονος πολιτισμός
Έρχεται κι εντυπωσιάζεται ο ανθρώπινος ειρμός
Άνθρωποι πολιτισμένοι
με τη συνείδηση πωρωμένη
υπηρέτες στα συμφέροντα των ισχυρών
Μαθαίνουν να πιστεύουν,
πάντοτε να υπακούν
μα για την αληθινή πρόοδο άραγε αυτά αρκούν;
Σωπαίνουν και τρέχουν
Σε μια κοινωνία που παλινδρομεί
Πότε πια θα ακουστεί η κραυγή;
Πολιτισμός υπηρέτης
Στα χέρια κάθε ηγέτη
Ποιος μπορεί να λογίζει τον καρχαρία «φταίχτη»;

 *******************

Τμήμα Α3 ερευνητικής εργασίας 2ου ΓΕΛ Γιαννιτσών (σχολ. έτος 2012-13)
Υπεύθυνη καθηγήτρια Παυλίδου Κάκια – ΠΕ19

Μαθητές που εργάστηκαν:

Βαΐτσα Μαρκοπούλου, Ιωάννα Ψύλλου, Δανάη Σάλλη, Φρύνη Μπαμπαλή, Νίκη Τανάσκου, Αλμπέρτα Κασιμιάδου , Χριστίνα Σεμερτζή, Ξένια Καραβασίλη, Λίνα Τσιφτσή, Γιώτα Τσαλκιτζή, Αγάπη Κανάκη, Έφη Κελέση, Αναστασία Ζαΐμη, Θεοδώρα Γκιώση, Κική Ηλιάδη – Χαρμάνα, Μαρία Ουγρίνη, Έλενα Παπανικολάου, Δήμητρα Χρυσάφη, Γρηγόρης Καραΐτσης, Ειρήνη Γαβρανίδου



Το μέλλον μου μοιάζει σαν ένα μικρό κλουβί για πουλιά, στα οποία δε δίνεται η ευκαιρία να πετάξουν.
Το μέλλον μου μοιάζει σαν μία βροχή χωρίς νερό. Λες και όλοι οι άνθρωποι έχουν να φοβηθούν κάτι ή κάποιον  και δεν τολμάνε να βγουν έξω, να αντιδράσουν, να φωνάξουν για το δίκιο τους.
Αν η δική μου γενιά δεν επαναστατήσει για όσα της ανήκουν, ο Λαός είναι χαμένος.
Έχω ευθύνη μπροστά στο αύριο, ώστε να το αλλάξω. Έχω τη δυνατότητα να το κάνω καλύτερο απ’ ότι είναι. Το μέλλον μου μοιάζει αβέβαιο, με τις ενέργειές μου όμως, θα μπορέσω να φτιάξω ένα σίγουρο μέλλον στο οποίο θα μπορέσω να βαδίσω.
Έχω ευθύνη μπροστά στο αύριο, ώστε να δημιουργηθεί μία κοινωνία που θα βοηθά και θα στηρίζει τον πολίτη. Το μέλλον μοιάζει με ένα δύσκολο μονοπάτι, που όλοι οι  άνθρωποι δέχονται την πρόκληση να το διασχίσουν. Θέλω να γίνω ψυχολόγος, μηχανικός μοτοσικλετών, χορεύτρια, δασκάλα, λιμενικός. Σε άλλους μοιάζει όνειρο, σε άλλους παραμύθι. Αυτή όμως θέλω να είναι η ζωή μου. Η κοινωνία δε με βοηθάει. Τα όπλα της ζωής είναι η μόρφωση, η δύναμη, η θέληση και η αυτοπεποίθηση, που πρέπει ο κάθε άνθρωπος να αποκτήσει.
Αποφάσισα: θα γίνω γιατρός. Να θεραπεύσω και να θεραπευτώ.
*-*-*

Τα πράγματα είναι άθλια. Ναι, άθλια. Όπου κι αν γυρίσεις το κεφάλι σου θα δεις αγανακτισμένα και λυπημένα πρόσωπα ανέργων. Μαγαζιά κλείνουν…. Δύσκολη Εποχή… Οικονομική κρίση… Κρίση Αξιών.. Οι Άνθρωποι διχασμένοι μέσα από φίλτρα ρατσισμού. Όχι, δεν θα υποκύψω σ’ αυτό το παιχνίδι. Δεν παίζω….

Ψάχνω εγγυήσεις. Ποιος μου εγγυάται πως θα καταφέρω να σπουδάσω; Ποιος μου εγγυάται πως θα επιβιώσω επαγγελματικά; Ποιος μου εγγυάται πως ο μισθός μου θα αντέξει να στηρίξει τις ανάγκες μου και τα όνειρά μου; Ποιος μου εγγυάται πως δε θα απολυθώ, πάνω που έχω σχεδιάσει το πλάνο της ζωής μου; Ποιος μου εγγυάται πως η ζωή μου θα διατηρήσει τις αξίες και τα υψηλά ιδανικά της; Ποιος;
ΜΟΝΟ ΕΓΩ!
Εγώ κι Εσύ….
Φοβάμαι για το αύριο… Ναι!... Δώσε μου ένα χέρι βοήθειας, όμως. Μόνος μου πώς να πολεμήσω?.... Ενωμένοι μπορούμε πιο πολλά… Τότε ο κόσμος θα αλλάξει. Τα πρόσωπα των ανθρώπων θα πάρουν ζωή. Όλα θα πάρουν ζωή….
*-*-*

Η κοινωνία διδάσκει πως μπορούμε ο ένας τον άλλο να τρώει. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί απ’ ότι πρέπει. Οι άνθρωποι, δεν είναι άνθρωποι πια. Το μέλλον μου μοιάζει………………….. χμχμμχμχ… έχω πάψει  να το κοιτάω γενικά.
Ξέρω πως ΕΓΩ θα κάνω ΑΥΤΟ που ΘΕΛΩ.

«Η αληθινή ζωή αρχίζει μέσα στο στομάχι των καρχαριών» είπε ο Μπρεχτ.
 Μην αφήσεις να χορτάσουν, αυτοί που θέλουν να σε φάνε!...
Κοιτάζω ξανά τριγύρω. Οι άνθρωποι τρέχουν. Μοιάζουν σαν αμέτρητα ποντίκια που τα κυνηγά η γάτα να τα εξοντώσει. Αυτό σημαίνει πως θα  καταλήξουμε στο στόμα της. Θα μας καταπιεί ολοσχερώς μέχρι να χορτάσει την πείνα της. Τα ποντίκια έχουν ως στόχο να κατακτήσουν το τυρί, που είναι η απόλυτη ευτυχία. Τρώγοντάς τα όμως η γάτα, καταστρέφει ακόμη και την ψευδαίσθηση της ευτυχίας, βυθίζοντάς τα στο  απόλυτο σκοτάδι της δυστυχίας.
Όμως, μία μέρα τα ποντίκια θα μεταμορφωθούν σε σκύλους και θα  καταρρίψουν τον ισχυρό ρόλο της γάτας και θα έχουν ένα καλύτερο μέλλον.

Όπως αναφέρει ο Μπρεχτ
«Λες: Πολύ καιρό έλπιζες. Δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις.
Έλπιζες τι;
Πως ο αγώνας θαν’ εύκολος;»

Αν δεν μπορείς να ζήσεις όπως θέλεις, δεν ζεις. Αν σου επιβάλλουν το πώς θα ζήσεις, δεν ζεις.

Από ΜΕΝΑ δεν μπορούν  να πάρουν τίποτα.
Από  ΜΕΝΑ έχουν μόνο να φοβούνται.



«Η Φωνή μας»

Αυτοί που μας κυβερνούν, αυτοί που επιλέξαμε εμείς να μας κυβερνούν, μας αφαιρούν ληστρικά ένα ένα όλα τα δικαιώματά μας. Μας προσθέτουν όλο και περισσότερες υποχρεώσεις, ενώ μας αφαιρούν τον εξοπλισμό  με τον οποίο τις διεκπεραιώνουμε. Κι όταν τα προβλήματα βγαίνουν στην επιφάνεια σηκώνουν τους ώμους τους, κοιτούν πίσω από την πλάτη τους και προσποιούνται ότι δεν ξέρουν πώς έχουν προκύψει. Επενδύουν στο ότι ποτέ κανείς δε φέρνει αντιρρήσεις. Μας έχουν κάνει μαριονέτες σε ένα παγκόσμιο κουκλοθέατρο. Η αλλαγή δεν πρόκειται να έρθει από τον ουρανό. Εμείς πρέπει να τη διεκδικήσουμε. Δεν πρέπει να μπαίνουμε σε καλούπια, δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε με το βολικό λίγο, αλλά να παλεύουμε για το ιδανικό πολύ, ακόμη κι αν αυτό μας στοιχίζει. Σίγουρα κανείς ποτέ δεν μπορεί να αγγίξει την τελειότητα, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν αξίζει να την προσεγγίσουμε. Όπως είπε ο Καβάφης:

«Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως τη θες, τούτο προσπάθησε μονάχα: μην την εξευτελίσεις»



«Αλληλεγγύη  και Κράτος Πρόνοιας»

Παναγιώτα Τσαλκιτζή, Πασχαλίνα Τσιφτσή, Γρηγόρης Καραΐτσης, Γαβρανίδου Ειρήνη, Ουγρίνη Μαρία, Παπανικολάου Έλενα, Αλμπέρτα-Μαρία Μιρέα-Κασιμιάδου, Κανάκη Αγάπη, Νίκη Τανάσκου, Ξένια Καραβασίλη, Κελέση Έφη, Χρυσάφη Δήμητρα, Ζαΐμη Αναστασία, Κική Χαρμάνα-Ηλιάδη, Θεοδώρα Γκιώση, Δανάη Σάλλη, Μπαμπαλή Φρύνη, Βαΐτσα Μαρκοπούλου, Ιωάννα Ψύλλου.

Στο δύσβατο αυτό μονοπάτι της σύγχρονης Ελλάδας διακρίνουμε στην πόλη μας, όπως και σε άλλες πόλεις, πολλά παραδείγματα αλληλεγγύης. Αυτό είναι πολύ θετικό μιας και ζούμε σε μία τόσο δύσκολη εποχή και όλα θέλουν χρήματα για να επιτευχθούν. Η Εκκλησία οργανώνει δωρεάν φροντιστήρια. Πολύ μεγάλη προσφορά για τις οικογένειες που δεν έχουν την άνεση να στηρίξουν οικονομικά την πορεία του παιδιού τους. Πολλοί συμπολίτες μας είναι στο όριο φτώχειας και σιτίζονται στα γεύματα αγάπης, που εδώ και χρόνια διοργανώνει η Εκκλησία.
Ακόμη, μέσα στο πλαίσιο της αλληλεγγύης της Εκκλησίας λειτουργεί κοινωνικό παντοπωλείο και προετοιμάζεται κοινωνικό ιατρείο.  Φυσικά, είναι αστείο να σκεφτούμε πως το κοινωνικό ιατρείο θα  μπορέσει να γιατρέψει στο ελάχιστο  την πληγή που θα δημιουργηθεί αν κλείσει ή υποβαθμιστεί το νοσοκομείο μας.
Κι άλλοι φορείς όπως το «Κοινωνικό δίκτυο πολιτών» βοηθούν συλλέγοντας τρόφιμα και ρούχα και μοιράζοντάς τα στους πολίτες που έχουν ανάγκη.
Μα φτάνουν όλα αυτά;
Φτάνει να μοιραζόμαστε μεταξύ μας τα λίγα που μας απέμειναν, όταν το Κράτος Πρόνοιας απουσιάζει;…
Συζητήσαμε πάνω στις αφορμές των κειμένων του Μπρεχτ. Θυμηθήκαμε τις παραβολές που διδάσκει η θρησκεία μας και καταλήξαμε πως:

Η Βοήθεια που παρέχεται δεν  έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, αφού στοχεύει στην παροδική κάλυψη των αναγκών. Όπως είναι κοινά αποδεχτό αν δώσεις σε έναν άνθρωπο ψάρια, θα χορτάσει μία μέρα, αν του μάθεις να ψαρεύει, δε θα πεινάσει ποτέ.

 *******************


Τμήμα Γ4 στα πλαίσια του ΣΕΠ στο  2ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών (σχολ. έτος 2012-13)
Υπεύθυνη καθηγήτρια Παυλίδου Κάκια – ΠΕ19

ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ - Ισμήνη Τσιντονίδου

Το ποίημα γράφτηκε από τη μαθήτρια Ισμήνη Τσιντονίδου (Γ4) στα πλαίσια συνεργασίας του σχολείου μας με τον Σύλλογο Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας στο πρόγραμμα: «Δημιουργώντας  εμπνευσμένοι από το Έργο του Μπρεχτ».
Το ποίημα πήρε μέρος στον 15 πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Ποίησης της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και απέσπασε το 3ο Βραβείο


Κρατάω  την κάμερα του νου και ακολουθώ το δρόμο
που οδηγούν οι άγιοι με το σταυρό στον ώμο,
ακολουθούνε οι σοφοί με πνεύμα ορυχείο
κι έπονται οι ήρωες, που κουβαλούν μνημείο.

Όργανα ευσυνείδητα περιφρουρούν την τάξη:
«Η θέληση γεννά σκοπό κι η θεωρία πράξη».
Στο τέλος επιστήμονες με γνώσεις στη φαρέτρα
και ουραγοί, πολιτευτές που εξαπολύουν μέτρα.

Σαν σκοπευτές ελεύθεροι οι καλλιτέχνες βάλλουν
το πάθος και το όραμα παντί τρόπω προβάλλουν.
Τριγύρω συνωστίζονται μικροαστοί, πληβείοι
υπό το κράτος αξιών, ενστίκτως, οι οικείοι.

Σαν σε καλειδοσκόπιο μ’ αντανακλάσεις μύριες
τα πρόσωπα συγχέονται με πεποιθήσεις κύριες.
Δεν προελαύνουν πια θνητοί σε τάξεις και ομάδες
αλλ’ ενσαρκώνονται το κενό, του απείρου οι μονάδες.

Η άγνοια αυταπατά, βαθύ ανοίγει χάσμα
το ρατσισμό υπηρετεί, το κλάσμα και το θραύσμα
μα σαν οι μάσκες πέσουνε, σίγησαν και τα «Ζήτω»

Ελθέτω η Αθωότητα και Χάρις δωρηθήτω!


*-*-*


Η βασική ερώτηση που κάναμε στον εαυτό μας είναι:
«Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;»
Στο σχολείο δουλεύουμε ομαδικά. Όπως θα ξέρετε στις «ομάδες» κάποοι δουλεύουν και κάποιοι όχι. Προσπαθήσαμε να ευαισθητοποιήσουμε τον καθένα πάνω στο μερίδιο της ευθύνης του. Μα και πάλι, ως το τέλος της παράδοσης των εργασιών συμπεράναμε πως: Κάποιοι δουλεύουν και κάποιοι όχι.
Διαβάσαμε τον Μπρεχτ που μιλά για το ΕΣΥ. Το κάθε ΕΣΥ. Εγώ, Εσύ, Αυτός. Όλοι μαζί δουλεύοντας για τον ίδιο σκοπό. Η ισχύς εν τη ενώσει. Έχουμε δουλειά μέχρι να αλλάξει η νοοτροπία μας. Έχουμε δουλειά μέχρι να μάθουμε όλοι να δουλεύουμε για το κοινό συμφέρον.
Οι αγώνες για να αλλάξει η κοινωνία είναι συλλογικοί.
Ρωτήσαμε τον εαυτό μας:
«Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;»
Ο δρόμος είναι μακρύς. Δεν έχω αποφασίσει τι επάγγελμα θα ακολουθήσω μέσα στην Ελληνική Κοινωνία που διανύει περίοδο κρίσης και παρακμής.
Πείτε μου, πόσο θα κρατήσει αυτή η Κρίση; Η οικονομική κρίση; Η κρίση αξιών; Θα προλάβω να ζήσω τη Ζωή που ονειρεύομαι;
Καταγράψαμε τις Ηθικές Αξίες που θεωρούμε πως είναι η βάση για μία Αξιοπρεπή Ζωή:

Δικαιοσύνη, Ισότητα, Ειρήνη, Ελευθερία, Παιδεία,
Σεβασμός στον Συνάνθρωπο,
Αλληλεγγύη, Υπεράσπιση Δικαιωμάτων, Οικογένεια,
Σεβασμός στην παράδοση, Αγάπη, Ειλικρίνεια, Αυτοπειθαρχία,
Ανεξαρτησία, Εντιμότητα, Μόρφωση, Ασφάλεια,
Αξιοπρέπεια, Τιμιότητα, Πίστη

Αυτό είναι το στίγμα της Ψυχής μας.
Κοιτάμε ξανά, με δεύτερη και Τρίτη ματιά την κοινωνία των μεγάλων.
Ποιες Αξίες μας διδάσκουν σήμερα οι μεγάλοι;
Αναρωτιέμαι μήπως εκείνοι πρέπει να μελετήσουν τον Μπρεχτ περισσότερο από μένα.
Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Άνθρωπος.
Όταν μεγαλώσω θέλω να συνυπάρχω με άλλους Ανθρώπους. Να μπορούμε να δουλεύουμε ομαδικά για το κοινό καλό.
Θέλω να έχω κατοχυρωμένα τα Ανθρώπινά μου δικαιώματα.
Σας τα θυμίζω, να μην τα ξεχνάτε, εσείς οι μεγάλοι, έτσι όπως τα όρισε η Ευρωπαϊκή Ένωση:

Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, καθώς και των αρχών της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας και του κράτους δικαίου, αποτελούν τις κοινές αξίες όλων των κρατών μελών που συνιστούν την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). 


·                                 αξιοπρέπεια (ανθρώπινη αξιοπρέπεια, δικαίωμα στη ζωή, δικαίωμα στην ακεραιότητα του προσώπου, απαγόρευση των βασανιστηρίων και των απάνθρωπων εξευτελιστικών ποινών ή μεταχείρισης, απαγόρευση της δουλείας και της καταναγκαστικής εργασίας).
·                                 ελευθερία (δικαίωμα στην ελευθερία και την ασφάλεια, σεβασμός της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, δικαίωμα γάμου και δικαίωμα ίδρυσης οικογένειας, ελευθερία σκέψης συνείδησης και θρησκείας, ελευθερία έκφρασης και πληροφόρησης, ελευθερία του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι, ελευθερία των τεχνών και των επιστημών, δικαίωμα εκπαίδευσης, επαγγελματική ελευθερία και δικαίωμα στην εργασία, ελευθερία ίδρυσης επιχείρησης δικαίωμα ιδιοκτησίας, δικαίωμα ασύλου, προστασία σε περίπτωση απομάκρυνσης, επαναπροώθησης και απέλασης).
·                                 ισότητα (ισότητα έναντι του νόμου, μη διάκριση, πολιτισμική, θρησκευτική και γλωσσική πολυμορφία, ισότητα ανδρών και γυναικών, δικαιώματα του παιδιού, δικαιώματα των ηλικιωμένων, ένταξη των ατόμων με ειδικές ανάγκες).
·                                 αλληλεγγύη (δικαίωμα στην πληροφόρηση και στη διαβούλευση με τους εργαζομένους στο πλαίσιο της επιχείρησης, δικαίωμα διαπραγματεύσεων και συλλογικών ενεργειών, δικαίωμα πρόσβασης στις υπηρεσίες ευρέσεως εργασίας, προστασία έναντι αδικαιολόγητης απόλυσης, δίκαιοι και ισότιμοι όροι εργασίας, απαγόρευση της εργασίας των παιδιών και προστασία των εργαζόμενων νέων, οικογενειακή και επαγγελματική ζωή, κοινωνική ασφάλεια και κοινωνική αρωγή, προστασία της υγείας, πρόσβαση σε υπηρεσίες γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος, προστασία του περιβάλλοντος, προστασία των καταναλωτών).
·                                 ιθαγένεια (δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, δικαίωμα χρηστής διαχείρισης, δικαίωμα πρόσβασης στα έγγραφα, δικαίωμα αναφοράς, ελεύθερη κυκλοφορία και διαμονή, διπλωματική και προξενική προστασία).
·                                 δικαιοσύνη (δικαίωμα πραγματικής προσφυγής και αμερόληπτου δικαστηρίου, τεκμήριο αθωότητας και δικαιώματα υπεράσπισης, αρχές νομιμότητας και αναλογικότητας αξιόποινων πράξεων και ποινών, δικαίωμα του προσώπου να μην δικάζεται ή να μην τιμωρείται ποινικά δύο φορές για την ίδια αξιόποινη πράξη).

Και κλείνοντας σάς ρωτώ προσωπικά, έναν έναν τον καθένα:

Πώς θα κάνω οικογένεια όταν δε θα μπορέσω να βρω δουλειά;
Ποιος από τους Ενήλικες Έλληνες, γονείς, δασκάλους, πολιτικούς, που είναι οι κηδεμόνες της Ελληνικής Νεολαίας προστατεύει τα δικά μου Δικαιώματα στη ΖΩΗ μέχρι να ενηλικιωθώ και να πάρω τη Ζώη μου στα χέρια μου;;;;

******************* 

1ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών (σχολ. έτος 2012-13)
Υπεύθυνη καθηγήτρια Αννέτα Γόδου – ΠΕ10

Αξιωτίδης Παναγιώτης – Γ’ τάξη

Η ευτυχία είναι το μόνο πράγμα που πολλαπλασιάζεται όταν διαιρείται. Η ζωή δεν είναι πρόβα. Η κάθε μέρα είναι πρεμιέρα. Κάποια πράγματα πρέπει να θυμάσαι να τα ξεχνάς και κάποια να μην ξεχνάς να τα θυμάσαι.

*-*-*
Ποτέ να μην κρατάς τα συναισθήματά σου μέσα σε ένα κουτί…. Αυτό το κουτί είναι ο εαυτός σου… είναι η ζωή σου… Η ζωή περνάει πολύ γρήγορα, μέρα με τη μέρα. Κάνε αυτό που θέλεις εσύ να κάνεις και που πάντοτε ήθελες. Μη σε νοιάζει τίποτε, απλά κάν’ το…. ΑΥΘΟΡΜΗΤΙΣΜΟΣ!... Ζω τη ζωή μου χωρίς όρια και κανόνες. Βγάλε τα συναισθήματα από εκεί που είναι κρυμμένα… Δεν πρέπει ποτέ να χαραμίζονται… ΠΟΤΕ!...

«Καταπάτηση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων»
Χατζηστρατή Κωνσταντίνα

Ο κάθε άνθρωπος στη Γη
σπ’ τη στιγμή που θα γεννηθεί
έχει δικαιώματα που κανείς δεν πρέπει να ξεχνά
και κυρίως να καταπατά.
Ισότητα, Δικαιοσύνη, Ελευθερία
είναι μερικά απ’΄ αυτά
όπως και το δικαίωμα όλων για εργασία
για μόρφωση και ανεξιθρησκία.

Δυστυχώς οι λίγοι και οι δυνατοί
που ασκούν εξουσία πάνω στη Γη
βάζουν στην άκρη την ανθρωπιά
και το συμφέρον τους μπροστά.
Φαινόμενα βίας και απληστίας
ανισότητας και δουλείας
εκμετάλλευσης και ανομίας
είναι συχνά και καθημερινά.

Χάνεται έτσι η ουσία της ύπαρξής μας
βιάζεται η υπόστασή μας.
πρέπει όλοι να παλέψουμε
την ανθρωπότητα  να προστατεύσουμε
απ’ τα φαινόμενα αυτά
τα κατάπτυστα, τα θλιβερά.

«Ίσα δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους»
πράξη να το κάνουμε
βρίσκοντας όλοι τρόπους.

******************* 

«Δημιουργώντας Εμπνευσμένοι από το Έργο του Μπρεχτ»

Μαρία Λάλα – Στ’ τάξη, Δημοτικό Πενταπλατάνου


Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι συμπεριφερόμαστε χειρότερα και από τα ζώα. Για παράδειγμα: ένα ζώο της ζούγκλας θα φάει όσο χρειάζεται, ενώ εμείς σκοτώνουμε πολλά περισσότερα ζώα από αυτά που χρειαζόμαστε.
Ο καρχαρίας είναι άγριο και επικίνδυνο ζώο. Στην πραγματικότητα όμως εμείς είμαστε πιο άγριοι από τους καρχαρίες. Ο καρχαρίας σκοτώνει λίγα ψαράκια ίσα ίσα για να φάει, ενώ εμείς σκοτώνουμε περισσότερα απ’ όσα χρειαζόμαστε.

Άνθρωποι σε άλλες χώρες
Οι άνθρωποι που ζουν σε άλλες χώρες δεν έχουν φαί, νερό, λεφτά. Είναι χώρες φτωχές, που όμως δεν ψάχνουν εκατομμύρια. Ενώ κάποια από χώρες πλούσιες, ενώ έχουν πολλά λεφτά, θέλουν περισσότερα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν σκέφτονται τους ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα. Οι πλούσιοι σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους.
Εμείς πρέπει να νοιαζόμαστε για τους άλλους, γιατί δεν έχει σχέση πόσο πλούσιος είναι κάποιος, αλλά πόσο καλός είναι.