Οι ιδέες...

Μπορείτε να αντισταθείτε στην εισβολή των στρατών, αλλά είναι αδύνατο να αντισταθείτε στην εισβολή των ιδεών...

Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2017

Παρουσίαση e-book "Η Ποίηση στις Ράγες"




Ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας και η Μαρία Ποπκιώση, που ήταν ο πρωτεργάτης της ιδέας, παρουσιάζουν σε ηλεκτρονικό βιβλίο (ebook) το εγχείρημα που έλαβε χώρα τον περασμένο Ιούνιο με τίτλο «Η Ποίηση στις Ράγες».

Η παρουσίαση θα γίνει σήμερα Παρασκευή,  20 Οκτωβρίου 2017,στο café Prestige στα Γιαννιτσά (Πλαστήρα 35) στις 7μμ.


Σας περιμένουμε να μοιραστούμε τα ποιήματα που συνόδευσαν τους ποιητές που συμμετείχαν στην Ποίηση στις Ράγες, καθώς και σκέψεις, συναισθήματα και καινούριες ιδέες προς υλοποίηση με στόχο το πλησίασμα των ανθρώπων μέσα στο γόνιμο έδαφος της Δημιουργίας.


Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2017

Εντυπώσεις από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Μαρίας Αγιαννίδου




Το Σάββατο 14 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στα Γιαννιτσά η παρουσίαση της πρώτης ποιητικής συλλογής της Μαρίας Αγιαννίδου. Συνδιοργανωτές και αρωγοί στην προσπάθεια της Μαρίας ήταν ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας και το τυπογραφείο Σάμπος, όπου τυπώθηκε το βιβλίο.

Η Μαρία, με όλη τη φωτεινή της αύρα, μοιράστηκε  μαζί μας συναισθήματα και σκέψεις της δοσμένα με έναν τρόπο που κατόρθωνε να ομορφύνει –όχι να ωραιοποιήσει, μα να ομορφύνει- τις εμπειρίες της ζωής. Ακόμη και εκείνες που μας στιγματίζουν βαθιά και φέρουν αρνητικό πρόσημο ψυχικού φορτίου. Η Μαρία χρησιμοποίησε τις λέξεις ως γέφυρες για να περάσει, πρώτα η ίδια κι έπειτα μαζί της κι εμείς, από την όχθη όπου τα πράγματα απλώς Είναι, στην αντίπερα όχθη όπου τα πράγματα Σημαίνουν. Μέσα από τις ειλικρινείς της καταθέσεις και την αυθεντικότητα της γραφής της έδωσε επιπρόσθετη αξία στα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω και μέσα μας. Μας έδωσε το έναυσμα να την ακολουθήσουμε στο μονοπάτι που μεταβαίνει από το παρελθόν στο μέλλον αξιοποιώντας στο έπακρο την παρούσα στιγμή, που συμβολικά είναι το κάθε βήμα που μας οδηγεί στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.

Αποδείχθηκε πως η ποίηση πρωτίστως είναι μία αφορμή για να μοιραστούμε όσα έχουμε μέσα στην ψυχή μας. Η ποικιλομορφία των συναισθημάτων έδωσε το χρώμα της και στην εκδήλωση, όπου τα ποιήματα της Μαρίας έδωσαν  αφορμή για συζήτηση, για τραγούδι, για χορογραφία, για  ένα ντόμινο δημιουργίας, που είναι κι ένας απώτερος σκοπός του κάθε καλλιτεχνικού δρώμενου.

Η έλξη που ασκεί η Μαρία αβίαστα εκφράστηκε μέσα από το μεγάλο αριθμό συνεργατών που δούλεψαν με μεράκι για την εκδήλωση, η οποία εκδήλωση είχε αρχίσει να προετοιμάζεται πριν καν αποφασιστεί πως θα ..γίνει. Από τους πρώτους συνεργάτες της Μαρίας ήταν ο Γιώργος Καρακάσογλου που φιλοτέχνησε το βιβλίο προεκτείνοντας τις αφορμές των στίχων.

Το καλωσόρισμα στην εκδήλωση έγινε με το τραγούδι “The light behind your eyes” που το ερμήνευσε η Εμμανουέλα Μανωλούδη. Το τραγούδι συνόδευσε η παρουσίαση video του ποιήματος «Σε άλλη διάσταση». Την επιμέλεια των videos και το συντονισμό της εκδήλωσης ανέλαβε η Κάκια Παυλίδου.

Η ποιητική συλλογή της Μαρίας Αγιαννίδου χωρίζεται σε κεφάλαια. Σε αντίστοιχα μέρη χωρίστηκε και η εκδήλωση. Σύντομα αποτυπωμένοι στίχοι, σε απαγγελία της Μαρίας Αγιαννίδου, έδιναν κάθε φορά το στίγμα για το πού βρισκόμαστε: στη σχέση μας με τον εαυτό μας, στον έρωτα, στη σχέση μας  με τους συνανθρώπους μας μέσα στο σύνολο.

Με τη δική τους ματιά προσέγγισαν το βιβλίο η Οικονομίδου Κατερίνα, εκπαιδευτικός και διευθύντρια του Σχολικού Εργαστηριακού Κέντρου στο ΕΠΑΛ Γιαννιτσών,  και η Έλσα Ηλιάδου, φιλόλογος.

Η Κατερίνα Οικονομίδου μεταξύ άλλων ανέφερε: «…Ξεκίνησα λοιπόν να διαβάζω το βιβλίο και ανακάλυψα ένα θησαυρό σοφίας από την οποία καθένας μπορεί να επωφεληθεί. Εντυπωσιάστηκα. Συνεχίζοντας το διάβασμα αισθάνθηκα ότι τα περισσότερα ποιήματα είχαν γραφτεί γι΄ αυτούς που η ίδια η ζωή τούς καλεί να τη βλέπουν μέσα από τη γλώσσα της αλήθειας και της ψυχής.  Και στη συνέχεια ένιωσα ότι για να διατηρούν οι άνθρωποι αυτή τη στάση ζωής θα πρέπει σε πολλά επίπεδα να αλλάζουν και σε ένα βαθμό να «μεταμορφώνουν» τον εσωτερικό τους κόσμο, αλλάζοντας έτσι το βίωμα της ζωής τους από το συνηθισμένο και τη μετριότητα στο μοναδικό και το εξαίρετο. […]   Γιατί γράφεις; Ρώτησα τη Μαρία. Γιατί εκεί συναντώ τον εαυτό μου,  μου είπε. Γιατί ακόμα μέσα από τη γραφή μου φτάνω σε αποφάσεις. ΚΙ όμως εγώ νομίζω πως είτε το συνειδητοποιεί είτε όχι γράφει για να μας κάνει ένα δώρο. Το δώρο της δικής της επίγνωσης που απλόχερα μας το παρέχει. Η Μαρία είναι μια ύπαρξη όλο φως και γαλήνη. Εκείνη τη γαλήνη που νοιώθεις πως είναι μια πύλη που μπορεί να σε οδηγήσει στη συμπαντική νόηση.»

Και η Έλσα Ηλιάδου  ανέφερε με τη σειρά της: «…Πως να μιλήσεις για την ποίηση με λόγια, πως για τα συναισθήματα. Το "μέσα" μου ήδη πάλλεται από το άκουσμα των απαγγελιών και της μελοποίησης. Διαβάζω τα ποιήματα... το πρώτο, το δεύτερο, τα επόμενα. Με έκπληξη σηκώνω το βλέμμα μου και την ρωτάω. "Μαρία, πως τα έγραψες όλα αυτά; Ποσό χρόνο σου πήρε; Έγραφες; Διόρθωνες; Ο θαυμασμός και η συγκίνηση με οδήγησαν σε απανωτές ερωτήσεις. " Δεν διόρθωνα τίποτα. Έτσι μου "βγήκαν", σε μια στιγμή". "Αυτόματη γραφή, "της απάντησα! "Μαρία, η σκέψη σου εκφράζεται ελεύθερα, χωρίς εμπόδια και περιορισμούς. Η φαντασία σου είναι απελευθερωμένη από  δεσμά λογικών και λογοτεχνικών κανόνων. Με την ποίησή σου δημιουργείς προβληματισμό στον αναγνώστη, αφυπνίζεις το υποσυνείδητο και τον φέρνεις σε επαφή με τα συναισθήματά του. " Αυτές ήταν οι πρώτες μου κουβέντες. Μελετώντας τα ποιήματα στο σπίτι, άρχισαν να ζωντανεύουν συζητήσεις, σκέψεις, συμβουλές που ανταλλάξαμε, στιγμές χαράς και δυσκολίας που ζήσαμε στα τόσα χρόνια γνωριμίας μας.  Σε εκείνο όμως που θέλω να σταθώ είναι η κοινωνική της ευαισθησία. Η γραφή της οδηγείται από την ευαισθησία της για το κοινωνικό σύνολο. Πάντα έτσι ήταν η ποιήτρια μας. Κοντά σε όλους! Στις χαρές , στα προβλήματα αρωγός , στη μοναξιά, παρέα. Στην κοινωνική ευαισθησία είναι αφιερωμένο και το τρίτο κεφάλαιο. Γιατί ο καλλιτέχνης οφείλει να είναι κοντά, ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν πρέπει να είναι απομονωμένος. Και όλες αυτές τις προϋποθέσεις τις πληροί η Μαρία στο 100%. Εύχομαι και ελπίζω να μας εκπλήξει και με άλλες της δημιουργίες στο μέλλον.»

Η εκδήλωση διανθίστηκε  με απαγγελίες στις οποίες δάνεισαν τη φωνή τους και τη χροιά της ψυχής τους η Μαρία Ποπκιώση, η Μόιρα Τριανταφύλλου, η Κατερίνα Μαυρογονάτου και ο Τάκης Φίλτσος, όπως και η ίδια η ποιήτρια Μαρία Αγιαννίδου. Την πολύτιμη συνεργασία του προσέφερε ο Ανέστης Κιουρκτσίδης συνοδεύοντας μουσικά τις απαγγελίες.

Μία από τις εκπλήξεις της βραδιάς ήταν η - μέσα σε 10 ημέρες- μελοποίηση του ποιήματος «Αέρας» από το Γιάννη Μακεδόνα. Στην εκδήλωση το τραγούδι ερμηνεύτηκε από τον ίδιο και την ποιήτρια. Με το μπουζούκι του τους συνόδευσε ο Σίμος Παραλίκας.

Η Γεύση Τζίτα με τις μαθήτριές της, Βακιρτζή Δέσποινα, Χρυσοστομάκη Μαρία, Δαρτση Ελευθερία, Μπισάρα-Μαϊλιάνη Ντιάνα και Μανωλούδη Εμμανουέλα παρουσίασαν δύο χορογραφίες πάνω στους στίχους των ποιημάτων «Αφουγκράζομαι» και «Γη και Ουρανέ μου».

Μία ακόμη έκπληξη της βραδιάς ήταν το video αφιέρωμα στη συνεργασία της Μαρίας Αγιαννίδου με το 13ο Νηπιαγωγείο Γιαννιτσών με αφορμή το ποίημα «Ήταν τα μυστικά του βάλτου που ζωντάνευαν». Τα παιδιά με την ενθάρρυνση των δασκάλων τους, Κατερίνας Μαυρογονάτου, Μαρίας Φαρμάκη και Βάσως Δελιτζάκη, συζήτησαν για τα μυστικά του βάλτου, οραματίστηκαν τους ήρωες του Μακεδονικού Αγώνα και ζωγράφισαν αφήνοντας το στίγμα τους δίπλα στους στίχους του ποιήματος της Μαρίας.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης ολοκληρώθηκε με το απόσταγμα της συνεργασίας της Μαρίας Αγιαννίδου με το Γιώργο Κοσίδη, ο οποίος συνέθεσε το τραγούδι «Της καρδιάς μας φωτιά». Παρουσιάστηκε video με το τραγούδι που ηχογραφήθηκε από τη χορωδία του 1ου Δημοτικού Σχολείου Γιαννιτσών. Το τραγούδι διατίθεται στα δημοτικά σχολεία για την αποχαιρετιστήρια γιορτή της ΣΤ’ τάξης.

Το κλείσιμο της εκδήλωσης έγινε φυσικά από την ίδια τη Μαρία Αγιαννίδου που μοιράστηκε μαζί μας πέρα από το δικό της αποτύπωμα στο πεδίο της Ποίησης και τη συγκίνηση της βραδιάς: «Ευχαριστώ  όλες τις καταστάσεις της ζωής  μου και όλους τους ανθρώπους της, που με δίδαξαν και με έκαναν να νιώσω! Ένα χαμόγελο αλλά και ένα δάκρυ! Μία ευτυχία αλλά και μία συμφορά! Οτιδήποτε ένιωσα, οτιδήποτε βίωσα, ήταν η ευλογία μου!»




Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2017

Παρουσίαση Ποιητικής Συλλογής της Μαρίας Αγιαννίδου

Ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας και οι εκδόσεις Σάμπος σε συνεργασία με τη ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α.Π. 
το Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017, στις 7μμ
στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πέλλας στα Γιαννιτσά

π α ρ ο υ σ ι ά ζ ο υ ν

την ποιητική συλλογή της Μαρίας Αγιαννίδου
"Απόσταγμα είναι οι Στιγμές μου"



Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
Οικονομίδου Κατερίνα, Διευθύντρια του 1ου ΣΕΚ Γιαννιτσών
Ηλιάδου Έλσσα, Φιλόλογος

Μουσική σύνθεση πάνω στα κείμενα:
Κοσίδης Γιώργος "Της καρδιάς μας φωτιά"
Γιάννης Μακεδόνας "Αέρας"

Μουσική επένδυση εκδήλωσης:
Ανέστης Κιουρκτσίδης
Εμμανουέλα Μανωλούδη
Σίμος Παραλίκας

Χορογραφίες:
Γεύση Τζίτα

Οπτικοποίηση κειμένων:
Κάκια Παυλίδου

Απαγγελίες ποιημάτων:
Ποπκιώση Μαρία
Μόιρα Τριανταφύλλου
Τάκης Φίλτσος
Αγιαννίδου Μαρία

Video - Αφιέρωμα:
13o Νηπιαγωγείο Γιαννιτσών

Δείγμα γραφής της Μαρίας Αγιαννίδου:

ΧΡΟΝΟΤΡΙΒΗ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ Ο ΠΟΝΟΣ
Ξύπνησα μ’ ένα χείμαρρο… από αλμύρα στα χείλη.
Εγκλωβισμένη στα συναισθήματα
της θλίψης, δίψασα.
Μα και το νερό, ήταν σκέτη αλμύρα!

Ξύπνησα, νιώθοντας τεράστιο το όρος.
Σαν μια γιγάντια σκιά να με τυλίγει…
Ξύπνησα αντικρίζοντας τον εφιάλτη μου,
στο καθρέφτισμα μου!

Να αναβατώ με πρόσθετα βαρίδια,
σαν ορειβάτης.
Κουβαλώντας φορτία και σακίδια
που δεν ήταν κτήμα μου.

Ξύπνησα συνειδητοποιώντας την οδύνη.
Να κρύβομαι σε πρωτόγονες σπηλιές, στις καταιγίδες.
Χορεύοντας έναν ρυθμό ακανόνιστο
Παρέα… με το μόνο όργανο, της καρδιάς!

Ξύπνησα μες τα πονεμένα δευτερόλεπτα.
Να κλείνω τ’ αυτιά να μην ακούσω,
να κλείνω τα μάτια για να μην μετρώ.
Χρονοτριβή στο άπειρο του διαστήματος, ο πόνος.

Ώσπου μια γροθιά και ένα «φτάνει»,
μάτωσε το χέρι στο τραπέζι.
Ώσπου η πίκρα μιας ρηχής  κριτικής,
σε μια «συμφορά», γήινης απώλειας
πάγωσε το συναίσθημα.

Και έγινε θεραπευτική γνώση! Και νόμος!
Ότι η «αξία» σου, η ευτυχία ή η δυστυχία σου,
δεν εξαρτάται από τις απόψεις των άλλων.
Και άφησα να γλιστρήσουν από τα χέρια μου,
φορτία και σακίδια… που δεν μου ανήκαν!

Και η απόφαση αυτή έγινε ευλογία… αλλά και περηφάνια
μες στα δικά μου μάτια.
Και έγινε συγχώρεση, αλλά και ευτυχία
στους κραδασμούς μιας ανώτερης ευφυΐας.

 Ώσπου η «γνώση», αλλά και η «απόφαση»
 να χαμογελώ στην θλίψη,
 με γέμισε ξανά…..

δοτικότητα και συμπόνια στον συνάνθρωπο.